Metoda opracowana przez Katharinę Schroth (1894-1985), a następnie rozwinięta przez jej córkę Christę Lehnert-Schroth i Hansa Rudolfa Weissa. Jest to jedna z metod zachowawczego leczenia skolioz polegająca na trójwymiarowej korekcji skolioz w połączeniu z tzw. ortopedyczno-oddechowym systemem wg Lehnet-Schroth.
U pacjentów ze skoliozą występuje asymetryczny wzorzec oddychania, który zależy od stopnia deformacji klatki piersiowej. Przy takim asymetrycznym oddechu siła pchnięcia żebra na krąg działa jednostronnie i pogłębia rotację tego kręgu. Również przepona „pracuje" na korzyść skoliozy. W efekcie każdy oddech działa pogłębiająco na wadę, gdyż wpycha wdychane powietrze w skoliotycznie poszerzone części klatki piersiowej i tylko te części pracują prawidłowo.
Terapia oddechowa systemem Lehnert-Schroth (dreh-winkel-atmung) to „ortopedyczno-oddechowy" system ćwiczeń połączony z równoczesną trójwymiarową korekcją skoliozy. Ćwiczenia oddechowe polegają na świadomym kierowaniu wdechu w określoną partię płuc, przez co następuje korekcja od wewnątrz. W ćwiczeniach korygujących, określanych też nazwą „oddychanie obrotowo-kątowe", wdech połączony jest z odpowiednimi ruchami, których kierunek związany jest z lokalizacją wady. Jest to świadomy akt polegający na tym, że ćwiczący sam kieruje wdychane powietrze we właściwą stronę.
Metoda Schroth ma wielu zwolenników, głównie w krajach Europy Zachodniej, Warto dodać, że sama K. Schroth cierpiała na skoliozę, z której leczona była za pomocą ciężkich gorsetów - dopóki nie opracowała własnej metody przeciwdziałania temu popularnemu schorzeniu.