PNF

PNF (Prioprioceptive Neuromuscular Facilitation - torowanie nerwowo-mięśniowe) to kompleksowa terapia oparta o najnowszą wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii. Koncepcja PNF bazuje na ponownej nauce (reedukacji) lub odtworzeniu konkretnej funkcji ruchowej, utraconej w wyniku choroby. Siła mięśni, zakres ruchu - to, co ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, w metodzie PNF jest tylko środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja, której potrzebuje pacjent. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a także zapewnia bezbolesną rehabilitację.

Chory powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym zakres i granice działania oraz cele terapii. Terapeuta pełni rolę doradczą. Dzięki takiemu podejściu chory, nawet z dużą dysfunkcją, zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z terapeutą.

Metoda PNF to przede wszystkim filozofia, czyli pewien ogół pracy z pacjentem, który umożliwia efektywne osiągnięcie celu - powrotu do zdrowia. Program rehabilitacji ustalany jest na podstawie badania i dobrany indywidualnie do aktualnych możliwości pacjenta. Fizjoterapeuta posiada bogaty wachlarz technik, umożliwiających mu dobranie możliwie efektywnej formy ćwiczeń.

Ze względu na szerokie możliwości oddziaływania koncepcja PNF przestała być utożsamiana ze sposobem pracy przeznaczonym wyłącznie dla pacjentów neurologicznych. Z powodzeniem stosuje się ją również w ortopedii, pediatrii, chorobach nerwowo-mięśniowych, wadach postawy (np. skoliozach).